این گفتگو با مهندس غیاثی یکی از خاطره انگیزترین گفتگوهای دوره خبرنگاری ام بود؛ از همان آغاز وی به یک مثلث شوم اشاره داشته است که پاکستان ضلع اصلی آن به حساب می آمد. یادم می آید که این مصاحبه را از روی کاست بر روی ورق استخراج کردم مثل حالا نبود که کار خبرنگاری ساده و با امکانات باشد. در هر صورت این مصاحبه سه بار تصحیح شد و برای تایپ فرستاده شد و در نهایت مجله فتوکپی گردید (آن وقت ها ما به دلیل نداشتن مجوز چاپ و نداشتن پول و سختگیری های مختلف مهاجرت؛ مجله را فتوکپی کرده و با یک دیزاین خوب بصورت رایگان ارسال می کردیم)؛ در فضای مهاجرت آن دوره بسیاری از احزاب سیاسی افغانستانی ها موضع تندی علیه پاکستان داشتند و این مصاحبه انعکاس قوی داشت. غافل از اینکه سفارت پاکستان در مقابل این مصاحبه واکنش تندی نشان داد در حالی که من با هراس زیاد بعدا خبر شدم.
حالا پس از گذشت 15 سال از آن روزها می بینم که اضلاع زیادی به طالبان اضافه شده است. حتی کشورهایی که ادعای کمک به افغانستان و خشکاندن تروریزم را دارند از طالبان حمایت می کنند، رهبران سیاسی فراوانی هستند که پشت نقاب دموکراسی و آزادی بیان؛ خود گروه های پرورش طالب دارند و احزاب و مافیای سیاسی در کشور هر کدام از طالبان بعنوان یک ابزار تسلیحاتی خشنِ انسانی استفاده می کنند.
بنابراین طالبان را نه یک گروه سیاسی مستقل بلکه می توان این گروه را بعنوان یک ابزار نظامی کارآمد میان کشورهای درگیر در افغانستان قلمداد نمود و حتی این گروه آنقدر در معرض استعمال فرسایشی سیاست در افغانستان قرار گرفته است که دستگاه های استخباراتی و جریانات فعال سیاسی نیز از آنان به گونه های مختلف علیه رقبای سیاسی خویش استفاده بهینه می نمایند.