افزایش بحران در دریای جنوبی چین، اوضاع نابسامان سیاسی در افغانستان، صلح شکننده در آسیای مرکزی، مخاصمات سوریه و از همه این ها مهمتر تعامل راهبردی چین و روسیه، روند ساختار امنیتی نگران کننده آسیا را ترسیم می نماید. روابط نزدیک پکن و مسکو که از سال 1994 روند رو به رشدی به خود دیده است تنها محدود به یک مشارکت راهبردی نیست بلکه در سال های اخیر دو طرف سعی نموده اند تا از اتحاد خود در راستای ممانعت از قدرت نوظهور آسیایی در این منطقه استفاده نمایند. تاسیس سازمان شانگهای مثال بارزی در راستای تحقق این خط مشی می باشد. چین و روسیه همچنین بارها مانع از ورود هند به گروه تامین کنندگان هسته ای (NSG) شده اند. این اقدامات ناشی از تلاش های آشکار و پنهان دو کشور و خط مشی هایی می باشد که از سوی سیاستمداران چینی طراحی گردیده که سعی دارد مانع از نفوذ دهلی در مناطق جنوب آسیا و آسیای مرکزی شوند. این مجله می نویسد هدف چین در توسعه راهبرد قدیمی مجموعه پادشاهی میانه تا گفتمان قلب امنیت آسیا، می تواند تاثیراتی را بر امنیت در این قاره بگذارد. هندی ها معتقدند آن چه که در مجموع امنیت آسیا را تهدید می کند توسل دولت های ورشکسته ای نظیر پاکستان به چین و روسیه می باشد که در نهایت سبب ایجاد یک اتحاد نامقدس می گردد. روابط راهبردی پکن و مسکو دیگر محدود به آسیای مرکزی نیست بلکه این دو، طرح هایی برای جنوب و شرق آسیا نیز در دست دارند. توسعه نفوذ چین در آسیا از طریق راهبرد به ظاهر مسالمت آمیز یک کمربند – یک جاده در حال اجرا می باشد و پکن سعی دارد به این پروژه وجهه ای عادی و تجاری دهد. کریدور اقتصادی چین و پاکستان نمونه بارزی از همین راهبرد نفوذ می باشد. در همین حین شایعاتی مبنی بر پیوستن مسکو به این پروژه عظیم نیز وجود دارد. این اقدام روسیه به معنی همکاری و اتحاد با پاکستانی می باشد که اغلب سیاست گذاران در مسکو آن را مهد افراط گرایی می پندارند ولی با این حال خبرگزاری رسمی دولت روسیه در گزارش 30 سپتامبر 2016 خود بر تغییر رویکرد مسکو نسبت به اسلام آباد تاکید نمود. هندی ها بر این باورند که امیال شوم روس ها در اتحاد با پاکستان ناشی از دکترین راهبردی پتر توپیچکانوو در خصوص جنوب آسیا می باشد. در هر حال، رصد رسانه های پاکستانی نشان می دهد روس ها خواستار ایجاد فضای مناسب برای خود در منطقه و بهره برداری از بندر گوادر می باشند. روزنامه اسپوتنیک روسیه نیز در تاریخ 26 نوامبر 2016 اذعان داشت که روس ها خواستار بهره مندی از بندر گوادر و مشتاق پیوستن به پروژه کریدور اقتصادی چین و پاکستان هستند.
اگر پیوستن روسیه به کریدور اقتصادی چین – پاکستان در واکنش به روابط صمیمی هند و ایالات متحده آمریکا باشد، دهلی به شدت تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. تعامل مسکو و اسلام آباد سبب خواهد شد که روسیه از طالبان حمایت نماید و منافع هند در افغانستان را با خطر مواجه نماید. در همین راستا چین نیز علی رغم تهدیدات تروریستی از ناحیه استان سین کیانگ، از تروریست بین المللی مسعود اظهر حمایت می نماید. جالب آن که تا چند سال گذشته چین همواره پاکستان را متهم به حمایت از تروریست های سین کیانگ و افراطی گری می نمود.
هندی ها بر این باورند که تحولات فوق الذکر سبب خواهد شد تا امنیت نه چندان مناسب آسیا، شکننده تر شود و البته معتقدند روسیه با حضور در منطقه جنوب آسیا و به عنوان یکی از موسسین پروژه کریدور حمل و نقل بین المللی شمال – جنوب (INSTC)، می تواند گام هایی را در جهت احیای این پروژه در کنار هند و جمهوری اسلامی ایران بردارد و این طرح را به عنوان جایگزین کریدور اقتصادی چین – پاکستان معرفی می کنند. هندی ها اذعان می دارند که سیاست خارجی چین اثبات نموده است که از راهبردهای امپریالیستی چین حمایت می کند. کریدور اقتصادی چین – پاکستان و طرح یک کمربند – یک جاده بخشی از همین راهبرد می باشد. راهبردنگاران بر این اندیشه هستند که اتحاد با چین، روسیه را همچنان به عنوان یک قدرت برتر در ساختار جهانی باقی نگاه خواهد داشت. هندی ها پیشنهاد می کنند که دهلی ابتدا بایستی روسیه را بار دیگر به سمت خود جذب نمایند و همکاری نزدیکی با ویتنام، ژاپن، افغانستان و دولت های آسیای مرکزی داشته باشند تا بتوانند چین و پاکستان را مهار نمایند.